جری نادلر در دوره ابتدایی آلمان شرقی کارولین مالونی را شکست داد

مطالب این صفحه مطابق قانون کشور حذف شده‌اند.

این مطالب از سوی مدیر سایت تایید نمی‌شوند.

سلب مسئولیت: مدیر این سایت مسئولیتی در قبال محتوای این صفحه ندارد.

به مدت 30 سال، آقای نادلر نماینده وست ساید منهتن است که یکی از دوستانم زمانی آن را به زندگی در آلمان شرقی تشبیه کرده است. خانم. مالونی، که 30 سال نیز حضور داشت، نماینده لیبرال‌های واقعی لیموزین در محله‌های دره‌ای تعاونی در Upper East Side بود.

دموکرات‌های این ایالت در اوایل سال جاری تلاش زیادی کردند تا نقشه سیاسی این ایالت را به جز محو کردن هیئت‌های کنگره جمهوری‌خواه نیویورک تحمیل کنند. اما یک قاضی آن را دور انداخت و نقشه ای که توسط یک متخصص منصوب شده توسط دادگاه دوباره ترسیم شد، به طرز خنده داری آقای او را مجبور کرد. نادلر و خانم مالونی برای رقابت برای منطقه 12. مثل این بود که Tweedledum در مقابل Tweedledee قرار بگیرد.

این کمپین چیزی خارج از مونتی پایتون بود، با خانم. مالونی با گفتن «نمی‌توانید مردی را بفرستید تا کار یک زن را انجام دهد»، اعتبار خود را برای سقط جنین مطرح می‌کند. آقای. نادلر به عنوان شکنجه گر استیضاح دونالد ترامپ نامزد شد.

علاوه بر سرگرمی، آقای. خود ترامپ در هفته آخر مبارزات انتخاباتی خود را به شدت مورد انتقاد قرار داد. با صرف زمان از تهاجم اف‌بی‌آی به املاک مار-آ-لاگو، آقای. ترامپ یک تایید ساختگی از خانم را منتشر کرد. مالونی و مداحی ساختگی برای آقای. نادلر. جری نادلر، آقای ترامپ گفت: «انرژی بالا، تیزبین، تیزبین و باهوش است» اما «کارولین مالونی مرد بهتری است». کارولین، او نوشت، “تایید کامل و کامل من را دارد.”

نیویورکی ها می توانستند از خنده استفاده کنند. تشبیه تلخ آلمان شرقی چندان دور از ذهن نیست. اگر با نتایج انتخابات سنجیده شود، نیویورک اکنون یک ایالت چپ افراطی و تک حزبی است. اگرچه شهری با بیش از هشت میلیون نفر (و این تعداد در حال کاهش است)، تقریباً هیچ کس زحمت رای دادن را به خود نمی دهد. مشارکت سه شنبه حدود 8 درصد بود. به همین دلیل است که چهار سوسیالیست دموکرات در این شهر در انتخابات مقدماتی خود برای مجلس سنای ایالت پیروز شدند.

سال گذشته در امیدی به واقعیت سیاسی، نیویورکی‌هایی که در فقیرترین محله‌های شهر زندگی می‌کنند، اریک آدامز، نامزد قانون و نظم را به عنوان شهردار انتخاب کردند. اما یک سری از جنایات اخیر یک مطالعه موردی در مورد خطرات حکومت تک حزبی است، به ویژه زمانی که آن حزب نماینده ایدئولوژی ترقی خواهی است که نه شیطان را می بیند.

در آگوست 11، یک نظافتچی مترو پس از مداخله در برابر مردی که زنان را مورد آزار و اذیت قرار می داد، به طرز وحشیانه ای مورد ضرب و شتم قرار گرفت. این که خبری نیست حمله به مترو امری عادی است. خبر این بود که جانو لیبر، رئیس اداره حمل و نقل متروپولیتن، و اتحادیه کارگران مترو، مجبور شدند یک کنفرانس مطبوعاتی تشکیل دهند و از دادستان منطقه برانکس بخواهند قانونی را اجرا کنند که مهاجم را به مدت سه سال از ورود به مترو منع کند. . . خواهر کارگر مجروح گفت امیدوار است مهاجم “حداکثر” را بدست آورد. او نمی خواهد. حداقل هدف ترقی گرایی است.

روز بعد، ویدئویی در نزدیکی یک رستوران، مردی عضلانی را در حال مشت زدن به مرد دیگری گرفت که او را در کما رها کرد. در ابتدا، این مرد به تلاش برای قتل متهم شد، اما دادستان های مترقی برونکس این اتهام را به حمله و آزار و اذیت تقلیل دادند. عامل مظنون بدون وثیقه آزاد شد.

بعد از اینکه نیویورک پست این اهانت را منتشر کرد، فرماندار. کتی هوچول – که درخواست‌های شهردار آدامز برای اصلاح قوانین بدون وثیقه در ایالت را به عنوان یک “شعار سیاسی” به سخره گرفته است – ادعا کرد که با دادستان منطقه برانکس برای بازگرداندن اتهامات جدی‌تر مداخله کرده است. خواهرزاده مقتول، دیزی گومز، به پست مهاجم خود گفت: “ما او را می خواهیم پشت میله های زندان و زمان بگذراند – نه پنج سال، بیشتر از آن.”

باز هم شانس کم دادستان منطقه می داند که فرماندار. مداخله هوچول بدبینانه و بی معنی بود، تلاشی برای خنثی کردن انتقاد رقیب جمهوریخواه فرماندار او، نماینده. لی زلدین از لانگ آیلند. دولت هوچول این اختیار را دارد که این وکلای منطقه را اخراج کند، اما این کار را نمی کند، زیرا می ترسد مترقیانی که روز سه شنبه شهر را بر عهده داشتند، او را در ماه نوامبر علیه آقای دکتر رها کنند. زلدین.

روز بعد، آگوست در 13، یک راننده تاکسی غنائی که پنج نفر را در حال فرار از کرایه خود در کوئینز تعقیب کرده بود تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفت. او پدر چهار فرزند بود. این جنایت همچنین به صورت ویدئویی برای نیویورکی ها در اخبار شبانه مشاهده شد. نشست خبری دیگری نیز به ریاست رئیس اتحادیه تاکسیرانی برگزار شد که گفت: حقوق مجرمان را بالاتر از حقوق قربانیان در نظر نگیرید.

در تمام این هجوم‌های عمومی، به استثنای رئیس MTA، اعضای خانواده‌های قربانی یا نمایندگان اتحادیه‌ها و سازمان‌هایی که برای آنها صحبت می‌کنند سیاه‌پوست یا اسپانیایی هستند. آنها “حداکثر” را می خواهند.

درد آنها طنین ندارد. تئوری مترقی عدالت کیفری به ایدئولوژی مرگ ناگهانی اقلیت ها در محل کار یا راه رفتن در خیابان تبدیل شده است. چرخه جنایت، ترس و اشک هر روز شهر را زیر و رو می کند.

سرگرد آدامز از اتوبوس های مهاجران فرماندار تگزاس شکایت کرده است. گرگ ابوت در حال اعزام به نیویورک، یک “شهر مقدس” است. جایگاه مقدس؟ از چی؟

[email protected] را بنویسید.