یک هفته دیگر، یک تیراندازی دیگر.
این یکی در آلن، تگزاس – شهری در 25 مایلی شمال دالاس – بود که در آن یک مرد مسلح حداقل هشت نفر را کشت و حداقل هفت نفر را زخمی کرد قبل از اینکه توسط یک افسر پلیس کشته شود. او طبق استاندارد این روزها از یک تفنگ به سبک AR-15 استفاده کرد. برخی از قربانیان کودک بودند.
فراوانی تیراندازی های دسته جمعی در ایالات متحده به این معنی است که در هر رویداد یک نوع آیین وجود دارد. سیاستمداران جمهوری‌خواه «افکار و دعا» می‌کنند، سیاستمداران دموکرات کسانی را که فقط «افکار و دعا» ارائه می‌کنند محکوم می‌کنند و متحدان مربوطه آنها در تجارت رسانه‌ای بر سر کنترل اسلحه خار می‌زنند.
در توییتر، مگین کلی، مجری سابق فاکس نیوز، با یک سری توییت در این مراسم شرکت کرد. محکوم کردن طرفداران کنترل اسلحه برای تمرکز بر کنترل اسلحه. او گفت: «سختی جدی برای طرفداران کنترل اسلحه: شما در ایجاد تغییر شکست خورده اید. “لطفا با آن روبرو شوید. شما نمی توانید آن را انجام دهید، thx به 2A. همه ما به خوبی می دانیم که شما این واقعیت را دوست ندارید، اما این یک واقعیت است. بعدش چی؟ آیا ما باید فقط غمگین، نگران، غمگین اینجا بمانیم؟ آیا می‌توانیم درباره راه‌حل‌های دیگر صحبت کنیم؟»
کلی بحث می کند که به جای تمرکز بر تکثیر تفنگ‌های پرقدرت، باید این «راه‌حل‌های دیگر» را امتحان کنیم که اسلحه را از بیماران روانی دور نگه می‌دارد و تخریب ناشی از تیراندازی‌های دسته‌جمعی را در صورت وقوع به حداقل می‌رساند: «مداخلات بهداشت روانی ، نه BS که اکنون انجام می دهیم)، تمایل بیشتر برای قفل کردن افراد (بدون پروتکل های موجود برای حقوق بشر) که به عنوان تهدید تلقی می شوند، تقویت اهداف نرم، هماهنگی واکنش رسانه ها برای عدم شیرزنی تیراندازان و غیره.
ظاهراً بحث در مورد کنترل اسلحه تمام شده است – “تمام شد” کلی می گوید – و بنابراین تنها کاری که باید انجام شود این است که جامعه ما را به گونه ای شکل دهیم که زندگی را با تکثیر انبوه سلاح گرم سازگار کند.
ممکن است بگویید که من کلی را انتخاب می کنم، که قابل توجه ترین سهم او در گفتمان سیاسی آمریکا استدلال قوی او بود که بابا نوئل، آواتار خیالی کریسمس، سفید است. اما حتی اگر کلی چندان مرتبط نباشد، او برجسته، قابل توجه و نماد لفاظی محافظه کارانه در پی تیراندازی های دسته جمعی است.
دولت برای مثال دیگر، گرگ ابوت از تگزاس نیز بلافاصله پس از کشتار در آلن به سلامت روان و بیماری روانی پرداخت. ابوت، یک جمهوری خواه، روز یکشنبه در مصاحبه ای با فاکس نیوز گفت: «یک چیزی که به راحتی می توانیم مشاهده کنیم این است که میزان خشم و خشونت در آمریکا افزایش چشمگیری داشته است. “و کاری که تگزاس انجام می دهد، در یک روش بزرگ، ما در حال کار برای مقابله با این خشم و خشونت با رفتن به علت اصلی آن، که رسیدگی به بحران سلامت روان در پشت آن است، هستیم.”
پس از یک تیراندازی اخیر – حمله به یک مدرسه خصوصی مسیحی در نشویل که منجر به کشته شدن سه بزرگسال و سه کودک شد – فرماندار. بیل لی، یک جمهوری خواه، برنامه ای را برای کمک به استقرار افسران پلیس مسلح در هر مدرسه در تنسی اعلام کرد. او گفت: «ما موظفیم، من موظفم که هر کاری که می‌توانم انجام دهم و با رهبران سراسر این جامعه برای رسیدگی به نگرانی‌های مردم و محافظت از فرزندانمان به هر طریقی که می‌توانیم، همکاری کنیم.»
کارشناسان بهداشت روان و بیماری‌های روانی بارها گفته‌اند که این ادعا یا تلویحاً نادرست است که این مسائل عامل اصلی افزایش تیراندازی‌های جمعی در ایالات متحده است. و در گزارشی در سال 2018 در مورد تیراندازان دسته جمعی از سال 2000 تا 2013، FBI این ایده را که بیماری روانی باعث تیراندازی دسته جمعی می شود عقب نشینی کرد: “در صورت عدم وجود شواهد خاص، باید به عوامل اجتماعی و زمینه ای که ممکن است با هر موضوع سلامت روان در تعامل باشد توجه دقیق شود. قبل از اینکه به این نتیجه برسند که یک تیراندازی فعال ناشی از بیماری روانی است. به طور خلاصه، اظهارات مبنی بر اینکه همه تیراندازان فعال باید به سادگی بیمار روانی باشند، گمراه کننده و بی فایده است.
کمتر در مورد این ایده رایج گفته شده است که می‌توانیم از تیراندازی‌های دسته‌جمعی جلوگیری کنیم، به قول کلی، «اهداف نرم» زندگی آمریکایی‌ها را سخت‌تر کنیم. این نه تنها به اندازه لفاظی‌های مربوط به سلامت روان و تیراندازی‌های دسته‌جمعی اشتباه است، بلکه برای عادی‌سازی دید نگران‌کننده برای جامعه آمریکا نیز کار می‌کند.
“هدف نرم” چیست؟ این یک مدرسه یا یک مرکز خرید یا یک کلیسا یا یک ورزشگاه است. این یک کتابخانه، یک سینما، یک فروشگاه مواد غذایی یا هر جایی است که مردم برای زندگی خود جمع می شوند. «سخت کردن» آن اهدافی که بیشتر آنها قبلاً در یک نقطه مورد هدف قرار گرفته اند، چه معنایی دارد؟ این به معنای افسران پلیس اضافی و امنیت مسلح است. آشکارسازهای فلزی و درهای تقویت شده برای ورود به نوار طراحی شده اند. بررسی دقیق برای بازدیدکنندگان؛ و حتی بررسی های اجباری برای شناسایی.
به عبارت دیگر، سخت کردن اهداف نرم ما، تبدیل کل کشور به یک خط امنیتی فرودگاه است. و دور از یک جامعه آزاد، این آمریکای سخت شده نسخه قاره ای از منطقه سبز بغداد خواهد بود، هر ایست بازرسی یا نگهبانی یادآوری آشکاری است که ما تمام زندگی خود را حول چشم انداز مرگ فوری توسط خشونت مرگبار سازماندهی کرده ایم. ما در حال حاضر در نیمه راه. در بسیاری از کنیسه ها و مراکز اجتماعی یهودیان، داشتن محافظان امنیتی، طبیعی است. وجود فلزیاب در بسیاری از مدارس طبیعی است. طبیعی است که کودکان خردسال را برای زمانی که تیراندازی ظاهر می شود، تمرین دهید – آموزش دادن به دانش آموزان کلاس اول و دوم و سوم برای دویدن و پنهان شدن یا بازی مرده.
و البته، کسانی هستند که در حال حاضر در یک حالت پادگانی زندگی می کنند. برای برخی از آمریکایی‌ها، این پادگانی است که خودشان ساخته‌اند: اجتماعات دردار با نگهبانان مسلح. برای دیگران، این وضعیت بیشتر شبیه وضعیت نظارت است، وضعیتی که در آن حضور و تماس مداوم پلیس وجود دارد.
در هر صورت، این دنیای ترس و بیگانگی است، جایی که مردم در حالتی از آگاهی و حتی اضطراب زندگی می کنند. این دنیای اعتماد یا امید یا همبستگی یا هیچ یک از ارزش‌هایی نیست که ما به آن نیاز داریم تا دموکراسی را به عنوان یک شیوه زندگی عملی کنیم، حتی کمتر به عنوان یک سیستم حکومتی.
نکته ای که ممکن است برای محافظه کارانی باشد که آن دنیا را می خواهند – که به یک معنا آن «جامعه مودب» را می خواهند. زیرا آنچه زنده خواهد ماند سلسله مراتب و زور و قدرت وادار کردن دیگران به اراده شماست. و اگر امتناع کنند؟ اگر آنها بر حق خود برای زندگی بدون ترس پافشاری می کنند؟
خوب، اسلحه ها برای همین هستند.
