اول، ما باید زیرساخت های اجتماعی را تقویت کنیم – برنامه ها، سیاست ها و ساختارهایی که از توسعه روابط سالم حمایت می کنند. این به معنای حمایت از برنامه‌های مبتنی بر مدرسه است که به کودکان در مورد ایجاد روابط سالم، طراحی محل کار که ارتباط اجتماعی را تقویت می‌کند و برنامه‌های اجتماعی که افراد را به هم نزدیک می‌کند، آموزش می‌دهد.
دوم، ما باید رابطه خود را با فناوری دوباره مذاکره کنیم و بدون وسایل خود در زندگی خود فضا ایجاد کنیم تا بتوانیم بیشتر در کنار یکدیگر حضور داشته باشیم. این همچنین به این معنی است که به جای درک، در گفتگوهای آنلاینی که قضاوت و نفرت را تقویت می کنند، شرکت نکنید.
در نهایت، ما باید در زندگی شخصی خود قدم هایی برداریم تا ارتباط خود را با یکدیگر بازسازی کنیم – و قدم های کوچک می توانند تفاوت بزرگی ایجاد کنند. این دارویی است که در یک دید آشکار پنهان شده است: شواهد نشان می دهد که ارتباط با سلامت قلب، سلامت مغز و ایمنی بهتر مرتبط است. این می تواند هر روز 15 دقیقه صرف تماس با افرادی باشد که برایشان مهم هستیم، معرفی خودمان به همسایگان، بررسی همکارانی که ممکن است روزگار سختی داشته باشند، نشستن با افراد با دیدگاه های مختلف برای شناخت و درک آنها. و جستجوی فرصت‌هایی برای خدمت به دیگران با درک اینکه کمک به مردم یکی از قوی‌ترین پادزهرها برای تنهایی است.
اگر تنهایی و انزوا باعث شده است که با احساسات ناراحت کننده دست و پنجه نرم کنید، با یکی از حامیان یا ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید، و اگر بحرانی است، با 988 تماس بگیرید. زیرا ممکن است به آنها در درک و مدیریت اثرات بالقوه سلامتی کمک کند.
برای من بیش از یک سال مبارزه با درد و شرم تنهایی طول کشید، اما در نهایت جای خود را پیدا کردم. من به تنهایی این کار را نکردم. مادرم، میترایی؛ پدر، هالگر؛ و خواهر، راشمی، هر روز با من تماس می گرفتند تا به من یادآوری کنند که من را برای آنچه هستم دوست دارند. همسرم، آلیس، به من یادآوری کرد که نوری که در اولین ملاقات ما در من دیده بود، هنوز وجود دارد، حتی اگر من گاهی نمی توانستم آن را ببینم. و دوستانم سانی و دیو متعهد شدند که هر ماه یک بار کنفرانس ویدیویی داشته باشند و هر هفته در مورد مسائلی که بر قلب و ذهن ما سنگینی می کرد پیامک ارسال کنند و صحبت کنند.
در یکی از پایین‌ترین وضعیت‌هایم، افراد زندگی‌ام با اعمال عشقی و ارتباطشان به من وصله کردند. این هنوز یک کار در حال پیشرفت است، اما سال ها بعد، در دومین دوره مسئولیتم در خدمات دولتی، تلاش بسیار بیشتری برای ایجاد و حفظ روابطم انجام می دهم. در نتیجه من پدر، شوهر، دوست و جراح عمومی بهتری هستم.
هر نسلی فراخوانده شده است تا با چالش هایی روبرو شود که زیربنای جامعه را تهدید می کند. پرداختن به بحران تنهایی و انزوا یکی از بزرگترین چالش های نسل ماست. با ساختن زندگی‌های مرتبط‌تر و جوامع مرتبط‌تر، می‌توانیم پایه‌های رفاه فردی و جمعی خود را تقویت کنیم و بهتر می‌توانیم به تهدیداتی که به‌عنوان یک ملت با آن مواجه هستیم، پاسخ دهیم.
