این آخر هفته… نیم ساعت وقت دارم و چیز خاصی می خواهم.
‘مو’
چه زمانی تماشا کنیم: اکنون در نتفلیکس.
در دهه گذشته کوهی از نمایشهای خودکار از کمدینها را دیدهایم، و خوشبختانه «مو» بسیار نزدیک به بالای آن پشته قرار دارد. مو (محمد عامر، که همچنین با رامی یوسف نمایش را ساخته است) یک پناهنده فلسطینی است که در تگزاس زندگی میکند، جایی که سعی میکند با فروش کتف و کار در مزرعه زیتون از مادر و برادرش مراقبت کند. نمایش اسلاید بین انگلیسی، اسپانیایی و عربی – و بین مسخره و جدی – برای ایجاد یک پرتره غنی و زنده است. برخی از خطوط داستانی پرمخاطب خیلی دورتر می شوند، اما با زمینه احساسی سریال و بازیگری عالی، حس صمیمیت و واقع گرایی آن نجات پیدا می کنند. من آن را دوست داشتم.
… چند ساعت، و من عاشق دهه 90 بودم.
“تقریبا پرواز”
چه زمانی باید تماشا کرد: اکنون در HBO Max.
این سریال آلمانی (به زبان آلمانی و انگلیسی، با زیرنویس یا دوبله) داستانی است که به سن بلوغ میآید و یادآور «فریکسها و گیکها» است، با این تفاوت که داستان آن در سال 1990 میگذرد، و بهجای اینکه به داستانهای علمی تخیلی و فانتزی بپردازیم. قهرمانان dorky، بن و والتر (اندرو پورفیتز و ساموئل بنیتو)، شیفته هیپ هاپ هستند. برای بن، این راهی برای اتصال به بلکنس است که در غیر این صورت نمی تواند در شهر کوچکش پیدا کند. برای والتر، این شورش علیه خانواده سفت و سخت او است. برای نیک، دی جی آنها، این راهی برای رد تصویر ناخوشایند اوست. «پرواز» تنها شش قسمت است و با جهش شاد «آموزش جنسی» یا صحنههای سبکتر «چیزهای عجیب» حرکت میکند، لطیف اما نه بیش از حد شکنندهتر، عاقلتر از شخصیتهایش اما نه بیش از حد قضاوتکننده.
… چندین ساعت، و من برنامه های دوستی آشفته را دوست دارم.
“هر آنچه در مورد عشق می دانم”
چه زمانی تماشا کنیم: حالا روی طاووس
یکی را برای آن منطقه خاکستری مشکل پس از دانشگاه، قبل از بزرگسالی با شدت عاطفی و آرایش تجربی چشم، که در آن دوستی و عاشقانه اغلب به جای هماهنگی در تضاد هستند، و هیچ دو نفری بر سر مرز بین جاه طلبی و واقع گرایی توافق ندارند. این مجموعه هفت قسمتی بریتانیایی که بر اساس خاطرات دالی آلدرتون ساخته شده است، بر روی بردی و مگی (بل پاولی و اما اپلتون) تمرکز دارد که از دوران کودکی بهترینها بودهاند – اگرچه اکنون که با دو هم خانه دیگر زندگی میکنند و هر کدام به دنبال روابط هستند. دیگران تایید نمی کنند، همه چیز کمی پیچیده تر شده است. اگر «گوشت تازه»، «Can’t Cope Won’t Cope»، «Crashing» یا «Lovesick» بریتانیایی را دوست دارید، یا میخواهید نسخه شادتری از «مردم عادی» داشته باشید، این را تماشا کنید.