فرارو- در یک دستاورد علمی مدرن، دانشمندان با بررسی غلظت گازها در شهاب‌سنگ‌های قمری متوجه شدند که ایزوتوپ این گازها ریشه در زمین دارد، به این معنی که این دو جسم در گذشته یکی بوده‌اند.
لطفا فرار کنید زمین و ماه در منظومه شمسی مستقل هستند. زمین تنها سیاره ای است که تنها یک قمر دارد که اتفاقاً در چرخه زندگی آن بسیار تأثیرگذار است. در واقع، برخی از مطالعات نشان می دهد که بدون ماه، زندگی روی زمین ممکن بود ظاهر نمی شد. همچنین ماه متناسب با اندازه زمین است.
نظریه ای وجود دارد که می گوید حدود 4.5 میلیارد سال پیش زمین در آتشی از مواد مذاب می سوخت، سیاره ای غول پیکر به نام Theia با آن برخورد کرد و در نتیجه انفجاری عظیم رخ داد. در اثر این انفجار تکه هایی از زمین به هوا پرتاب شد که در نهایت با یکدیگر ترکیب شدند و در نهایت به شکل ماه درآمدند. این نظریه تنها یک نظریه بود تا اینکه یک دستاورد علمی مدرن توانست تا حد زیادی آن را تأیید کند.
دانشمندان دانشگاه واشنگتن با بررسی ایزوتوپ های گازهای هلیوم و نئون به دام افتاده در شهاب سنگ های قمری بازیابی شده از قطب جنوب دریافتند که این گازها با نمونه های یافت شده در باد خورشیدی مطابقت دارد، اما نکته جالب این بود که گازهای موجود در قمری شهاب سنگ ها هرگز در معرض بادهای خورشیدی قرار نگرفتند. این نقطه و غلظت مربوط به آرگون ایزوتوپ معین نشان می دهد که این گازها از زمین سرچشمه گرفته اند، یعنی زمانی که این دو جسم در گذشته یکی بوده اند.
پاتریزیا ویل، کیهان‌شناس سابق ETH زوریخ در سوئیس و اکنون در دانشگاه واشنگتن، می‌گوید: «یافتن گازهای خورشیدی در مواد بازالتی ماه، که هیچ ارتباطی با قرار گرفتن در سطح ماه ندارد، بود. یک نتیجه هیجان انگیز.” مطالعه ترکیب مستقیم مواد ماه کار بسیار دشوار و پیچیده ای است، زیرا آخرین حضور انسان در این ماه در سال 1972 بوده است و بنابراین نمونه های زیادی از این سیاره وجود ندارد. با این حال، گاهی اوقات تمام شهاب سنگ های ماه به زمین برخورد می کنند و این یک شانس بزرگ برای دانشمندانی است که می خواهند ترکیب ماه را بدانند.
ویل و همکارانش نیز از این شهاب سنگ برای مطالعه خود بهره بردند. آنها شش قطعه شهاب سنگی را که از قطب جنوب آمده بودند بررسی کردند و همه آنها مربوط به یک شهاب سنگ واقعی است. دانشمندان می گویند این سنگ زمانی تشکیل شد که ماگما از داخل ماه تراوش کرد و به سرعت سرد شد، سپس توسط لایه هایی از بازالت پوشانده شد تا از محیط اطراف، از جمله پرتوهای کیهانی و باد خورشیدی محافظت کند. در ادامه مشاهده می شود که برخورد با سطح ماه باعث جدا شدن این سنگ از ماه و پرتاب شدن آن به سمت زمین شده است.
تیم تحقیقاتی از یک طیف‌سنج گازی در آزمایشگاه ETH زوریخ برای بررسی ترکیب این شهاب‌سنگ‌ها استفاده کرد. این طیف سنج یکی از قدرتمندترین ابزارهای موجود در جهان و تنها ابزاری است که می تواند ترکیب شهاب سنگ ها را شناسایی کند. تیم تحقیقاتی کشف کردند که ذرات شیشه ای زیر میلی متری در بازالت، علائم ایزوتوپی هلیوم و نئون را مانند کپسول های زمانی کوچک حفظ می کنند. این کپسول‌ها نشانه‌هایی از باد خورشیدی در خود داشتند، اگرچه هرگز در معرض آن قرار نگرفته بودند، بنابراین دانشمندان راضی بودند که این گازها باید از جای دیگری آمده باشند.
علاوه بر این، این تیم کشف کردند که نسبت ایزوتوپی نئون بسیار شبیه به نسبت ایزوتوپی نئون در پوسته زمین است، که احتمالاً از زمان شکل‌گیری سیاره، یعنی 4.5 میلیارد سال پیش، دست نخورده بوده است. محققان به این نتیجه رسیدند که این شباهت نشان می دهد که گازها از زمین آمده اند. نتایج این تحقیق در نشریه موجود است پیشرفت علم چاپ شده است.
منبع: Sciencealert
ترجمه مصطفی جرفی فرارو
